آئینهٔ ذات عین ذات است

ذات است که مجمع صفات است

بی جود وجود حضرت او

عالم به تمام فانیات است

می نوش مدام دردی درد

کاین دردی درد دل دوات است

میخانهٔ ما است در خرابات

و این خانه ورای شش جهات است

سیراب شدند خلق عالم

آری همه چیز ذو حیات است

گر کشته شوی به تیغ عشقش

آن حی قدیم خونبهات است

سید به حضور نعمت الله

دایم به وضو و در صلات است